Hayatın İçinden 16 - İlmihal

Namaz çıkışı caminin bahçesindeki çay ocağının önünde değişik yaşlardan sekiz on kişilik bir grup oturmuş her halinden güngörmüş olduğu belli olan aksakalı bir piri faninin, öğrenmenin, öğrenci olmanın erdemlerinden söz eden sohbetini can kulağıyla dinliyor bir yandan da çaylarını yudumluyorlardı.

Lafın bir yerinde içlerinden genç biri araya girerek “İyi de hocam şimdi biz ne okuyalım?” diye sordu.

Yaşlı adam birkaç saniye gence baktı sonra yüzünde geniş bir gülümsemeyle “İlmihalini oku evladım, her daim ilmihalini oku. Tabi sadece sen değil buradaki herkes öyle yapsın. Ben hep böyle yapıyorum çünkü” dedi.

“Şimdi ben bir şeyi anlamadım hocam, izninizle öğrenmek istiyorum, ilmihal bilgileri dediğimiz şey bize neyi ne kadar öğretir ki?” diye itiraz eder gibi olunca genç, aksakalı piri fani tekrar güldü ama hemen cevap vermedi. Bardağındaki son yudumu da içti ve avuçlarının içiyle dizlerine dayanıp zorlanarak da olsa ayağa kalkarken,

“Bu günlük bu kadar yeter, başka zaman devam ederiz,” dedi ve izin isteyerek ellerini arkaya atıp belinde birleştirdi.

Vücudu hafifçe öne doğru eğilmiş bir şekilde tam dönüp gidecekken soruyu soran gence döndü “İlmihal demedim evladım, ilmihalini dedim. İlmihalini.... Lafın çoğu aptala söylenir” dedi, başı önde ağır ağır biraz da sarsak adımlarla yürüdü gitti. 17.12.2000