İlmek İlmek Şiiri - Gülşen Şenderin

Ben renkleri kırlardan, denizlerden gözledim
Bazen sevinç bazen gam dokudum ilmek ilmek
Doğanın sevgisini, öfkesini izledim
Yaşamın çilesini dokudum ilmek ilmek...

Küçücük bir kız idim kocaman çoban idim
Koyun keçi pesinden dağ-bayır gezen idim
Sepetimde ekmeğim, heybemde renk ibliğim
Hayatın acısını dokudum ilmek ilmek...

Su Başı’ndaki servi gölgen beni anar mi
Unuttuğum heybemi dalın hala saklar mi
Şimşirden rüzgar gülü yapsam yine döner mi
Gençliğin neşe’sini dokudum ilmek ilmek...

Kuşlara yuva çınar pınarı bekler misin
Elli yasin ardından aşkı çiçekler misin
Yuvadaki yavruya mutluluk denkler misin
Ömür geçti bilmedim söküldüm ilmek ilmek...

Oğlakla kuzularım kaval sesine gelin
Keklikle tavşanlarım pınar başına gelin
Yasam bir bahar dalı, çiçek dizine gelin
Yitiklerin ardından dikildim ilmek ilmek...