İlmek Şiiri - Fecri Ulusoy

Karanlıktan kaçsam dahi her yanım zifir
Arıyorum, olmasa da yokluğuna sihir
Yok dediler aşka tasfir, kalmamış anlatacak bi dil
Yokluğun bi çift gözü yakıp, kör eden bi mil

Avareydim çöle düşen, adıma Kays dediler
Terk-i diyar eyledim hep, geçti gitti seneler
Tatlı acı oluyor hep, gömülmüşüm kedere
Giysen aşkın gömleğini, fazla gelir bedene

Çok aradım, bulamadım, aşk Osmanlı sikkesi
Ney sesinde buluyorum, aşkı aşkla birleşip
Rab bi kuşu rızk eylemiş, günü geçmiş bir leşi
Yokluğunla doydu kalbim, ne yapayım birleşip

Afitabın şavkı beyaz, derdin şavkı karadır
Yokluğun bu gönlü deşen, en güzide yaradır
Sen şarap ben de üzüm oldum, saki bekler şarabı
Cürmüm kadar bi sevdam var, okyanustur alanı

Konar göçer bi, keşişim, ayak izin bir nehir
Çileyi bi yol eyleyip, yolumu sen eyledim
Tatmışımdır dar ağacında saçlarından ilmeği
Belki bir gün başarırsın, kaf dağından inmeyi