İlmeğinden Tuttum Yaşamı...

'İlmeğinden tuttum yaşamı...
Dalı urgan ağaçlarda meyve topladım...
Ne ölümler yetişti, boy verdi aramızdan,
Sancısını yüreğimde sakladım...'

Kınanmışlığın utancını yaşamaksa eğer,
Kabul-ü pişmanlığın yorgunuyum aşkta…
Söylenmiş sözlerin arifesinde, yalnız,
Ve bir o kadar kuralsız kalmaksa eğer,
Mecnun’u aşmışlığın vurgunuyum ben…

Seni sevmek…Bir başka…

Arsızlığına bakma sözlerimin
Benim gökyüzümde saklıdır en güzel mavi
En uçsuz bucaksız toprakların sürgünüyüm…
Ve en derin yaraların mecalsiz sahibi,
Henüz sona ermemiş karanlıkların, günüyüm…

Sesim ulaşmıyor diye kızma bana,
Yabani umutların peşinde suskun,
Ve inatçı bakışların suçlusuyum…

Gözlerim değmiyor evinin duvarlarına,
Sokağından geçmiyor yol bilmez adımlarım…
Ve sen kokmuyor diye
Voltamda kanayan çıkmaz sokaklarım…

Bu koca şehrin umarsız küskünüyüm…

Benim koynumda saklıdır düşlerin,
En sıcak elin vedasıdır omzumda ki…
Sigaranın dumanında,
Bozkır yaylasının esen rüzgarında,
Ve dağ eteklerinden parmak uçlarıma değen,
Kar yangını dokunuşların soğuğunda,

Bir avuç sıcaklık olur gülüşlerin…

Arsızlığına bakma sözlerimin,
Benim bakışlarımda durur en güzel sen,
En kusursuz yol alışları özlemenin…
Sabrın yüreğime koyduğu amansız yük,
Ve en büyük, en zamansız,
Karşılıksız Onurunu taşımak sevmenin…

Hani ölüm de var derler ya…

Oysa bir sebebi olmalı değil midir yaşamanın…
Bütün son buluşların gerekçesine küfretmek,
Kurşun sıkmak öfkesine alabildiğine yalnızlığın,
Pas geçmek belanın puşt bakışlı gözlerini,
Ve umursamadan dinlemek korkunun sözlerini…
Yetmeyecekse gözlerine uyanmaya bir sabah vakti,

Ne anlamı kalır her şeye yeniden başlamanın…

Hani ölüm de var derler ya…

İnadına gitmek üstüne dar ağaçlarının,
Türkü söylemek yürürken hain pusularda,
Ve kahkahalarla gülebilmek sözüne,
Tükürebilmek yüzüne işkenceci zamanların…
Bir merminin sancısında,
Düşünmek saçlarını bir çocuğun,
Bulutlara uzanmak uçurtmasında…

Kurulmuş bir akşam sofrasında,
Yoksul direnişlerin tokluğunu yaşamak…
Bilmenin ve anlamanın,
Ve direnmenin gülüm,
Direnmenin onurunu taşımak…

Arsızlığına bakma sözlerimin…
Benim tarlalarımda büyür en güzel tohum,
En derin sular benim denizlerimde durur,
En yüksek zirvelerden bakarım yüreğine,
Benim dağlarımda düşer delikanlılar,
Mert ve yürekli insanları bende vurulur…

Hani ölüm de var derler ya…

Gülüp geçtik işte…
Yaşamak sancısında,
Bölüşmek telaşıdır hayat,
Doğruyu, Güzeli, Direnci…

Elbet neden öldüğümüz
Bir gün sorulur….