İllüzyon Şiiri - Viktor Ozan Yüksel

Zaman sadece bir illüzyon
Bir gün varsın bir gün hiçliğin ortasında
Uzay boşluğundasın
Bir gün çocukken ertesi gün yaşlanmış oluyorsun.

Kendini sevmeden başkalarını sevemiyorsun
Doğayı sevmeden onunla özleşemiyor
İçinde hep bir yarım kalmışlıkla nefes alıyorsun.

Acılar sadece geçici bir ağrı
Zirveye tırmanan bedeninin yorgunluk çığlığı gibi
En derin yaralar bile kapanıyor
Geride izlerini ve gölgelerini bırakarak
O izler ve gölgeler taşıyor seni
İleriye ve yüceye yaşlı değil ama bilge
Çocuk bir ruh olarak kalıyorsun gelecekte.

Sen gerçek olmadan dünya dönüyor
Dönüyor ama bahtın dönmüyor
Ta ki ona olan engeli kaldırana dek
Engel sadece sensin çocukken sana öğretilenler
Zaman senin için bir kara delik.

Ne geçmişte yaşamalısın ne de gelecekte
An'da varsın ve anı anmalısın
İçinden geldiği gibi evirip çevirmeden yaşamalısın Düşünmelisin kararınca ama fazla değil
Vesveseye varmadan onları yüceltmelisin ki
Onlarda seni yüceltsin yaşarken yaptığın seçimlerde.

Başkalarını sevmelisin değer vermelisin
Ama önemsememelisin
Öncelik kendin ve benliğin olmalı .

Yoksa sende mi başkalarında var olanlardansın
Unut dostum bunu sadece kendin için varol
Ya da vazgeç vızgeç zırgeç sergeç ama geç
Tabi vazgeçmekle olmuyor bazı şeylerden
Vazgeçtin mi her şeyden vazgeçeceksin
Ya ipi boynuna dolayacaksın
Ya da ipi alıp ip atlayacaksın.