İllere Maniler (2) Şiiri - Abdullah Atay

Eskişehir lülesi
Dosttur gönlün kalesi
Şu yalancı dünyanın
Çekilmiyor çilesi.

Ordu’nun fındiği çok
Zenginin sandığı tok
Yar dilimden düşmezken
O bendiği andığı yok.

Dondurma yazın aşı
Unutmadım Maraşı
Bir güzelin uğruna
Harcadım hep maaşı.

Diyarbakır karpuzu
Yaşım geçti otuzu
Yar bize gelir diye
Beklerim kuzu kuzu.

Temel Fadime Dursun
Yeşil dağlı Giresun
Herkes alsın yarini
Sevenler mutlu olsn.

Türkçe zengin dilimiz
Bartın yeni ilimiz
Atatürk olmasaydı
Ne olurdu halimiz.

Dayan dizlerim dayan
Bak göründü Ardahan
Öyle eser bırak ki
Ansın seni tüm cihan..

Cevap verip çağrıya
Gidelim biz Ağrı’ya
Gönlünüzü hoş tutun
Zarar gelmez doğruya.

Isparta gül diyarım
O yar benim ayarım
Yağla balla değil de
Yar sesiyle doyarım.

Denizli’nin kızları
Top top dokur bezleri
Davul zurna halayla
Karşılarlar bizleri.

İzmit’te pişmaniye
Eşe dosta hediye
Dostça yaşamak varken
Dargınlıklar ne diye.

Düşünme eni konu
Gel gör bir de Afyon’u
Gününüzü gün edin
Ölümdür yolun sonu.

Nevşehir’de Göreme
Merhem olur yarama
Gönül ilacın bende
Başkasında arama.

O Bandırma vapuru
Rota aldı Samsun’u
Atatürk ulu lider
Ben bilmem onu bunu.