İllegal Susuşlar Şiiri - İsmail Mancar

Çocuğa susmak gibiydi konuştukların...
Bana konuştukların kadar sevebilseydin eğer
Gerçeklerden kaçmazdın

Yaralı yüreğimin yerine dizlerime sarmazdın sargılarını
Parklarda beklemek çocukluk değildi benim için
Yalnızlıktan öte sensizlikti
Ve her gelmeyişin bekleyişime işaretti

Çocuğa susmak gibiydi konuştukların
Her gidişinde geri dönüşünü bekledim
Yüreğimin kanlı penceresinden izledim kırmızı ayak izlerin
Pembe ojelerine dokunmak için ellerini bekledim ısınmak için
Gazete kâğıdına sararak attım izmarit kokulu gözyaşlarımı
Gerçeklerden kaçmak isteyişin
Sigara dumanı gibiydi
Senin gibiydi yani...

Çocuğa susmak gibiydi konuştukların
İnandım sustuklarına konuşurken
Yani inanmış gibi yaptım çocukluğumu kanarken
Ölümü yaşadım kirpiğinden düşerken
Kalsaydın eğer bana susarken, git demezdim sana
Ben sen de dağıtmazdım kendimi kendimde toplanmak için
Sonra kendine toplanmazdı sana dağıldığı kadar içim

Yaşamazdım ölmeden önce
Durmazdım seni bekleyen yürek parkımın içinde çocukça
Sessizce beklemezdim seni
Her gelmeyişin, bekleyişimde işaretler bırakmazdı anlamsızca

Çocuğa susmak gibiydi konuştukların
Sustum nihayetinde
Sustu dilimdeki adın
Sustu yani çığlıklarım

Çocuk bakışlarımda kaldı her şeyin
Çocuk yüreğimde
Ben büyüdüm
Unuttum yani dizlerimi
Unuttum kanamayı
Unuttum ulan yaşamayı...
Unuttum!

Dipnot: Şimdiki susuşların ölü bir çocuğun konuştuklarıyla illegaldir...