Siyah Kızılı Şiiri - Ramazan Boran

karanlığın krallığıdır
kendini yorumlayamayan akbabaların çığlığı
ikisi de işgüzar
bu açlığı onlar döllediler
daha çok ölmek için
onlarla emzireceğiz yalnızlığın memelerini

gün ışığına tekbir getiren
tüm imgeler karaborsa
en süslü intiharlar arasında
soluğunda bir hamaylı ile dolaşır mı insan
işte ekinleri talan bir tarla yakasında
gökyüzü satanların tuzağına yakın
kendinden de uzak yaşar mı insan
hadi ayaklandır yağmurlarını yağ üstüme
sağanağına konuk et beni

yalanlar bir yılan gibi gezer buralarda
gül kokan saatler kavgalarla omuz omuzadır
bütün yüzler cehennem kırığı
bütün gölgeler işkence

yüzünde yılgınlığın karanfil karası
vazifeli katiller iş başında
ilk ölenin şiirini büyütüyorum
ellerimde bir elem'neşrah sızısı
hangi mısraya dokunsam kırık bir nota
acımayı öğrenmemiş bir hançer sabıkası

işte
ünlem halinde
her an bir hiç vaktinde
ayaklarının altında sansürsüz kanayan toprak
kendine konacak yer arayan yaprak telaşı
rüzgârla doğrulanan kavruk kum damlaları
hadi bir amin iliştir serabına sesimin
soluduğumu düşünüyorum hâlâ
affet

_boran