Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Bu şiiri dinledim sizin o güzel hitabınızdan ankara kalesinde yanılmıyorsam ve sayın bin atlının dediği gibi aklım orda kalmıştı...
Şiirin dış yapısına baktığımız zaman mükemmel bir kurgu var.
hele'bak illede sen' çok güzel yürekte üretilmiş bir söz Gülten hanım...
hece şiirlerinde dolgu malzemesi bazen kaçınılmaz oluyor ama göremedim ben harika örmüşsünüz manalarla mısraları birbirine..
'ille de sen' ....düşüncesi nasıl haber salmıyor...
burada doyumsuz ve tarifsiz bir sevginin izleri var...
karşılıksız gibi görünen ama yüreğe sinmiş bir sevdanın izleri var tümünde şiirinizin...
Çok sevdim ...birinci elden dinlemenin verdiği güzellik bir yana burada baktığımız zaman gönül gözümüzle gördüklerimiz kutsanacak bir sevdayı haber veriyor...
Tebrik ederim...sevgilerimle hanım efendi...
Metin Topçu
Hasret tüten bie sevda şiiri ..Anlam yüklü ki tam,akıcılık kireçsiz memba suyu gibi,ahenkli ve usta kalemden dökülmüş harika ifadeler.Bu güzel yüreği kutluyorum.........................Tebrikler ve de saygılar.Halil Şakir Taşçıoğlu
Hasretin büyüdü aklım sarmıyor
Hangi alemdeyim bir bilebilsen
Sağ kolum demeye dilim varmıyor
Bu gönül diyor ki bak illede Sen
___aşkı aleme yoğunlaşmış bu gönül.akıl haps olmuş mantık duruyor.görüyorum her an bu kalp vuruyor kalp nidası sesleniyor ille sen_____
Bilmem bu kalp sende neyi arıyor
Aşkım yumak gibi seni sarıyor
Sana şifa sevdam inan yarıyor
Bu gönül diyor ki bak illede Sen! ...
___ahhhh o kalbin aradığını birbilene soralım eger varsa bir çaresi .banada yollayın ilacını____
Yeşerdi ümitler bir filiz oldu
Ağaçlandı her yer çiçekle doldu
Sana açılan bir el bir de koldu
Bu gönül diyor ki bak illede Sen!
____sen der gönül ama bulurmu bilemem allah yardım etsin gönüle.____
Belki gelir diye yolun gözledim
Gözlerim yollarda inan özledim
Habersizce seni bana sözledim
Bu gönül diyor ki bak illede Sen
Gözlediğin sevdaya kısa zamanda vuslatın olsun.
Çok muhteşem doyasıya bir şiir okudum tebrik ediyorum .
Kaleminiz daim gönlünüz hoş ömrünüz sadeti ebediyeye hazır ve nazır olsun.dünya sadetiniz bereketli olsun.fiemanillah.
_____Nuh COMBA_______
Bu şiiriniz resminiz ile birlikte;
TAKA gazetesinde hazırladığım ŞİİR TAKASI köşemde yayımlanmıştır.Tebrik ve teşekkürlerimle...
mehmet kuvvet
[email protected]
Belki gelir diye yolun gözledim
Gözlerim yollarda inan özledim
Habersiz seni bana sözledim
Bu gönül diyor ki bak illede Sen!
ÇOK GÜZEL BİR ŞİİR OLMUŞ GÜLTEN HANIMCIĞIM YÜREĞİNİZE SAĞLIK...
Sevliki dostum dinledikçe yorgunum dostlarım yorgunum şarkısı tadında güzel bir şiir hem şiir olarak hem ses olarak tek kelime ile harika yüreğinize sağlık
Habersiz seni bana sözledim
Bu gönül diyor ki bak illede Sen!
........Tebrikler ne güzel şiirler
Bu şiir ile ilgili 7 tane yorum bulunmakta