İlle de Sen Şiiri - Kadir Ünlü

Sadece
İlkokul öğretmenim seslenirdi adımı
Senin gibi şefkatli,lirik sesiyle
Köy Enstitülüydü,Ayşe’ydi adı
Pek de güzeldi
Keşke büyümeseydim
Kalsaydım,odun sobalı kerpiç duvarlı,
Avlusu kavaklı köy okulumda
Siyah önlüğüm,beyaz yakamla
Seslenirdiniz adımı
Okulda öğretmenim,eve dönünce sen
Baba gurbetçiydi,acı vatan Almanya’da zaten
Güzel seslensede öğretmenim
Söyleyemezdi adımı esasen
Senin kadar güzel,başka hiç kimse
Aşık olduğum,şahane kadınlar bile
Senin dilin başka tatlı,naif ve içtendi
Bugün rüyamda
Gene seslendin,uyandım gecenin üçünde
“Kaderim güzel olmasada”
“Kadir” Adım ne kadar da güzelmiş meğer
Ne güzel seslendin öyle,sanki ölmemiş gibiydin
İlle de sen,ille de sen anne...

Islattım yastığımı gözyaşlarımla
Kalkıp gittim yan odaya
Uyanmasın eşim,görmesin yaşlarımı
Rahat hıçkırayım,ve bozulmasın büyüsü rüyamın diye
Lambayı da yakmadım,doyasıya ağladım bir köşede anne ...

Gün başlayacak az sonra
Önce eşim seslenecek,ardından ekmekçi
“Günaydın Kadir Bey” diye
Ama söyleyemeyecekler gene adımı
Senin kadar güzel
Kocadın mı sandın,yaşın seksen ikiydi. daha
Göçülür mü böyle,bir gece vakti,yığılıp kucağıma
Ölmeseydin,ihtiyarlığımı da görseydin
Adımı hep sen
İlle de sen,ille de sen söyleseydin
Anne...