İlla IV Şiiri - Necdet Uçan

tavansız sokaklarda
taş yastıklarda yattım
soğuğa, nefesimi
günümü, geceme kattım

sensizliğin özleminde
adını duvara kazıyarak
çetele tuttum
her bir saniyesine çentik attım

umudun etrafında pervane olup
canhıraş
cana can kattım
duyguyu sarıp sarmaladım

gün oldu
gözümü kararttım
gün geldi
yüreğimi kanattım

yaralarımla
bölük pörçük olmuş
kırık cam parçaları gibi yüreğimi
canımdan parçamla toparladım

sevmen için
teklifsiz,talepsiz
limitsiz
bütün kalbimi ayırdım

asla yanıltmadım
ve doğrularımdan şaşmadım
yeri geldi kral çıplak dedim
yeri geldi doğrucu Davut oldum

bazen, göğüs boşluğumu
derin nefesle doldurdum
bazen, bağrıma taş basarak
kendimi avuttum

gelmen için
bir adım daha attım
ve kapımı ardına kadar açtım
yüreğimi yoluna yatırdım

peki şimdi soruyorum
lütfedip gelmen için
illa
savrulup
kahrolup
yok olmam mı gerek

Ekim 2022