İlla Fen Şiiri - Nebi Ünler

İLLA FEN
(İnsanlığın İyiliği İçin Ter Dökenlere Teşekkürlerimle…)
….. x x x
Gözlerim kifayetsiz, Samanyolu’nda kaç el?
Ebedi, Tengri bilir, ancak yorumdur ezel
Doksandokuz da güzel, Görklü Tengri de güzel
………… Nereden bulacağız, yanmayan, yakmaz kefen
………… Oku’yla başlatanın, işareti; illa fen…
….. x x x
Yanardağlar sordurur, yer altı; kor çölü mü?
Gördüğüm viraneler, hatırlatır ölümü
Bilen var mı şu yıldız, abı-hayat gölü mü?
………… Kerbela’da var mıydı, kesilmez, kesmez kefen?
………… Kalem’i işletenin, işareti; illa fen…
….. x x x
Mecusi, Budist, Hindu, “Hor” la yaya kalırız
Haham, Papaz, İmam’dan ancak dua alırız
İlimsiz iman ile, Tuti’liğe varırız...
………… Yamyamda da Tanrı var, tanımaz yakmaz kefen
………… Adem’e öğretenin, işareti; illa fen.
….. x x x
Korona’yla yerle bir “Medeniyet” denilen,
“Gönül kazan…” Yunus’ca, Mevlana’ca verilen
Yılgın Yağmur “Kırık Kalp” ukaladan yenilen
………… Oğuz Ata bilmezmiş, miskinlik, yakmaz kefen
………… Demir dağ eritenin, işareti; illa fen!
….. x x x
Aşiyansız, 06.04.20 – 05.58 Y.Y.
…………