Öyle tılsım ki dualar,
Açınca ellerini,
Gönül pınarlarına,
Veradan yağar nurlar.
Yollar açılır,
Ta sidreye dek,
Secdede yer gök,
Semek ve melek.
Dökülür ruhun dudağından,
Hasret dolu bir ahhh.
Semaya,
Yükselirken,
Gönül dilinde şekillenir,
Olur Allahhhhh.
Her şey dize gelir,
Söyler hep bir ağızdan,
LA HAVLE VELA KUVVETE İLLA BİLLAH.
Kayıt Tarihi : 1.3.2011 08:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Birol Hepgüler.
Demek ki, insanın vazife-i fıtriyesi
taallümle tekemmüldür, duâ ile ubûdiyettir.
Yani, 'Kimin merhametiyle böyle hakîmâne
idare olunuyorum? Kimin keremiyle böyle
müşfikàne terbiye olunuyorum? Nasıl birisinin
lûtuflarıyla böyle nâzeninâne besleniyorum ve
idare ediliyorum?' bilmektir. Ve binden ancak
birisine eli yetişemediği hâcâtına dâir,
Kàdiü’l-Hâcâta lisân-ı acz ve fakr ile yalvarmaktır;
ve istemek ve duâ etmektir. Yani, aczin ve fakrın
cenahlarıyla makam-ı âlâ-i ubûdiyete uçmaktır.
D E N İ L M İ Ş T İ R
Saygılar..
Muhabbetle selam ederim..
Bedri Tahir Adaklı
TÜM YORUMLAR (3)