İlkyaz Şiiri - Mehmetcemre Çetin

sana kurşun grisi ölümlerden sözetmedim hiç
uğraksız bahçemin siyah güllerini anlatmadım
üşüyen bir çocuk sandın beni
kale surlarına çakan şimşeklerin büyüttüğü
ve hiç tutmadı aklımın ellerini yüreğim
kıyı düşlerimden fırtınalara uyandım
ayak sesine tetik duran papatya biriktirdi kırlarım
ceylan gözlerimi aynalarında kırdım
hiç bahar yaşamamış yüreğimle sevdim seni
özlemin cehennemse kafir oldum sevmelere
aslını aklıma çizdim akılsız aklıma
bir senin bildiğin o yerde
her sabah deli gibi seni bekledim
adı konulmamış sevmelere yazılmış adını
söylenmemiş sevda sözlerine haykırdım
sen
ey mavi gözlü çocuk, yağmurunda ıslandığım
çayıma konuk sigarama paydaşım
susmayı öğrettin bana
zindan fümelerinde kaybolmayı
bir ucu yanık tebessümlere inat
türkülere takılıp takılıp ağlamayı

...........
ne ilkyazlarda eğlen gönlüm
ne moryellerde esen
gül bahçemde gül kokladım ben
ne söylersen söyle sen