İlkyaz Şiiri - Nihat Albayrak

İlk yazın sürgün verdiği günler,
Buğday tarlasında gelincikler,
Öbek öbek,
Bir serçe bir şeyler söylüyor
Kıpır kıpır,
Yüreğimde bir çoşku, bir fırtına;
Cilvelerin geliryor aklıma,
Gelincikler dudakların gibi,

ilk yazın sürgün verdiği günler,
Sabahın örtüsü kalkmış,
Ağaçlar çiceğe vurmuş,
Ufuk cizgisinde kuşlar kanat çırpıyor,
O tarlalarda umut çıçekleri de açmıştı,
Gözlerine baktım;
Kirpiklerinde çiğ damlaları yoktu.
Mutluydum, mutluydun, mutluyduk..

İlk yazın sürgün verdiği günler,
Yıldızlar kıyamet gibi gökyüzünde,
Bir sabah; yarı küskün Kumkapıda uyanıyorum,
Sahilde güneş yanığı yüzlü balıkçılar,
Hüzün; kırılgandı yüreklerde,
Sen; anlamsız kavgalardan yorgun düşmüş,
Denizi seyrediyordun.
Gözlerin uzak bir aşkın rengindeydi,
İçinde bir sevinç, bir tutku,
Biliyorum aşktı hüküm süren o zamanlarda
Gözbebeklerinde kırlangıçlar havalanıyordu...