İlköğretmenim'e Şiiri - Tekin Kansoy

İlköğretmenim'in yanında olsam
Şükür etsem sağ olduğuna,
Oturup dizinin dibine
Başımı yaslasam.
Simsiyah, ama
Pamuk gibi yumuşacık ellerini öpsem;
Koklasam.
Siyah önlüklerimizin
Beyaz yakalarını çıkardığımız
ON KASIM'larda ki gibi
Hıçkırarak ağlasam.
Dualar etsem Ona
Uzun yaşaması için,
Dular etsem Ona
Bizleri onurlu yaşattığı için.
Rüşvet almamayı,
Rüşvet verememeyi
Hırsızlık yapmamayı öğreten
Öğretmenime sarılsam.
Sınıfta sütümüzü içerken
Yine kakao atsa bardağımıza.
Yerli malı haftasında
Yenice sigarasının kutusundan yaptığım
Terazi kefesine
Oturtsam Öğretmenimi;
Öbür tarafa
Tüm vekilleri koysam,
Benim esmer
İlköğretmenim;
Koskoca heybetli
FATMA DÖNMEZ'im
Ağır basar o kefede
Hepsine...

Tekin KANSOY
24.Kasım.2000/İzmir

NOT: ne yazık ki 2005 yılında görüştüğüm sınıf arkadaşım Zeynep Hanımdan
Öğretmenimizi yıllar önce kaybettiğimizi öğrendim.Dedi ki ' ama üzülmeyin
pendik,pendik olalı böyle bir cenaze töreni görmedi, Öğretmenimizi çok güzel uğurladık'.

Anadolu böyledir; insanlar paralarıyla,mal mülkleriyle itibar görmezler. Saygınlıkları ve sevgileri cenaze törenlerinde ortaya çıkar.Ne mutlu bana Fatma Öğretmenimin öğrencisi olduğum için. IŞIKLAR İÇİNDE YATSIN SEVGİLİ FATMA DÖNMEZ'im.