Köhne bir alışkanlıkla sevdim belki de seni,
Daha adını bile bilmeden,
Safderun, çekingen gönül yaltaklığıyla.
Zaman tüketir kendini, beni de eritir içinde,
Asalak bir korku yapışır sonra yüreğime,
Kemirir bu ahmağı sinsice,
Gölgeler büyüttüm içimin izbe yerlerinde
Hiçbirine bir ad koyamadım, adsızdılar, adıl kaldılar
Tutku diyemedim onlara, aşk hiç değil
Kara sevdaların gölgesine sığındılar bazen
Akkor kıvamındayken yüreğimin iştiyakı
Arzı delen çığlıkla helak oldular
Yangın yeri yüreğim
Azade kuru yapraklar savruluyor içimde
İstikamet üzere olmamış bizim sevişlerimiz
Kırılmış, kırmışız pek çok zamanlar
Zemheri soğuklarını yutmuşuz sessiz gecelerde
Kıpırdamış yüreklerimiz sessizden, usuldan biraz
Şimdi bul beni anlamını yitirmiş
Soğuk düşlerin karanlığında
Acıtmıyor artık eskisi kadar
Kalbime batırdığım zehirli oklar
Kimyası bozuk bedenim ve de
İmlası bozuk cümlelerim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!