İlkim Şiiri - Kasım Koçak

Onüç yaşımın taze yüreğine değmişti gözlerin Kalbimin ilk böyle tuhaf titreyişiydi o gün İlk şaşkınlıgım İlk heyecanım Birayı ilk tadışımdın İlk çaresiziğim İlk yenilgimdin Sana hediye seçmek için Haftalarca vitrinlere bakışımdın Biriktirdiğim paramın yetmeyişine İlk isyanımdın Aklımın sana kaçışı Kendimle ilk bölünüşüm Kimselere diyemediğim Hep içimde sakladığım İlk sırrım Şarkılar mırıldanışım Romanlarda arayışımdın Zor uykuya dalışım Rüyalarda arayışımdın Evinizin etrafında tavafı ögrenişim Tanıdık bırı görürse anlar dıye ilk utanışım Hemen büyüme arzum Yaşıma ilk öfkemdin İşin kötüsü sen bunları hiç ögrenmedin Yasın onbirdi, Onbeşinde evlendin ilk kahredişim ilk kaybedişimdin gelecege, başarıya ve hayata ilk hırslanışım yakınımdın, bendendin seni otuz yıl görmemeye ilk ceza, racon kesişim adını anmamaya yeminim hiç selam göndermeyişim kırk yıl geçmiş aradan sen hiç bunları ögrenemeyeceksin işte ben seni böyle çocukca sevmişim