Bir çiçek açtı mevsimsiz
Ve mevsimsiz soldu gidişinin ardından.
Bir yağmur yağdı güneşin alnından
Ve düştü gözlerimden gidişinin ardından
Seni pamuklara sardım yüreğimde
Dokunamazlar sen kanayan bir yaramsın
/karanlıktan/....................
ay çekiyor eteğini geceden
gündüz geceye bırakıyor rengini
gece benzini karartıyor
yıldızlar düşüyor topraklara
samanyolunun mavi yürüyüşler yapan meleği
güneş aynası gülyüzlü ANNEM
başucunda ninnilerin ile büyüttüğünüm ben
ninilerin meze oldu uykularıma
ilmil ilmik dokudun beni onca zaman
kimileri gibi sevdirmedin parayı,ihtirası ve şöhreti
Aşkı kirletenlere;
Karalama yaşandı zaman
serüvenin kahramanları karalamacaydı
Alelade boş bir sayfanın
ilk satırlarını doldurabilen
kendi boş ama
Aşılmayan duvarlar
hepsi örülü hepsi yüksek
kır zincirini kelepçenin
kırda geçsin bu gönül
Çıkıyorum bir yerlere doğru
Bu baharı yaşadım;
Sevgi pınarlarından su içtim kana kana
Meş ale ler yaktım aşkın ateşi diye;
Pervane oldu yüreğin çarkı
Dörtnala geldim sana koştum…..
Eskileri andım bugün
aklıma geldi tebessümlere karıştı yüzüm
ne günlerdi eskiler dedim kendi kendime
Eski ramazanları da hatırladım birden
ve bayramları
Eskiden; Bayram günleri babannemlerde olurduk
geceleri hüznü bıraktı yüreğim
geçmişin karanlığına dalıp gitmeyi bıraktı,
ağlamıyor gözlerim kısılmıyor sesim
soluk soluk da değil nefesim
ayrılığa alışamamıştı sadece yüreğim
Herşey Gölgesinde başladı aşkın
Ve sen o gölgede kaybolmayı öğrettin bana
sonra hayatın özetini bıraktın ellerime
Uğruna ölebileceğim için yandım gecelerce
Uğruma ölünecek sandım
Yalnızlığı dinledim bir süre
kapı arasından sızdı önce
geçti karşıma oturdu ve beni seyretti
ben ise onu dinliyordum onun gibi;
sessiz ve yalnız
birden bir ses duyarım diye bekledim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!