İlkgözağrım 30-Gelecek Seneye Bir Sene var

saşlarımı sabınnadım
tıraş olayın derkene
yeni ciletinen barna(ğı) mı do(ğ) radım
favilimi düzeldeyin derkene de
şaka(ğı) mı cızdım
çenemdekinnerin haddi hesabı yok zati
tabi özlemden bi hatıra deye avındım
höyle elimin tersiynen yokladım
bi tüy dokandıysa
orayı bi da gazıdım
kokulandım,

saşlarımı darayıp-keyindim
heş bi vuk(u) at olmamış ğibi
guytu bi yere oturayın dedim
çakdırmadan gözetlerin eyicene bi
anasının dıkgatını celbetdirtmeden
son bi tefa görebilsem
ömrümü verecen
bi kimsenin uruhu duymaz deyon gafamca
bi de duymayan-bilmeyen mi ğaldı deyon
bobasından başga
o da biliyosa
ayıp ediyoz valla

evden usulcacık çıkdım
köşeyi de dönerine-dönmez pırrrr!
sığır sürmeden ğelenner
“-anan ısmarış ısmarladı”
“-bazar gamyonu ğetdi” deyollar
“-etişemessin len ne seğidiyon”
fark etdiğim mi var
duyduğumu
kelp olayın anlamayon
“-Akgulakların evin orda etişirsin”
ne bileyin kim biri
gasa mı yükletçeğmiş
hasda mı, varımış neyimiş
“-demek ağırlaş mı ğız”
“-kaş gündür eyileşmemiş”
“-cığara anam cığara”

ben aynı fızınan son sürat
ülüzger ediyon etirafa
pat pat pat
tam da Müslüğün köşeyi döndüm
bakdım gamyon ğediyo
benim seğitdi(ği) mi ğörenner
fıyığımı duyannar
elbirlik fıyık-ıslık ba(ğı) rışannar
gamyonu durutdular
soluk-soluğa varıvıdım
şükür Alla(hı) ma etişdim
“şükür”ün-“sağolun”ların arasında
har soluk kendimi atdım gamyona
ara-yere sığışdım yönü-geri de ossa
gamyon yörüdü
emme ne yalan söyleyen
herkeş beni bi ğözel süzüyo
gaşımı ğaldırıp kimseye bakamadım
mahanam anasına yakalanmayan
onun saşlarını dalgalandıran yel
yüzümü okşayo ya yetiyo
onu gören gözler bana da bakıyoya
aynı havayı soluyon ya
Allahdan başga ne isterin

“-len o(ğ) lum ıçcık erken gakıvısan ya”
“-madem getçeğdin anan neye ısmarıç etdi”
“-ağşamdan deden bazara getçek filen demediydi”
“-hinçiki ğenşler”
“-erkenden gakmaya kerasınıyollar”
her gafadan bi ses
zart-zort, evir-zavır
sankı size ne el alemin işi-ğücü
kiyasımın sen müzevir
hökela adam
işin yoğusa
herkeşe cüvab yetir
hayır Özleme ğarşı ma(h) çıp oluyo insan
emme ne Özlem
ne anası “gıık” demeyollar

birine bişiy desen
dikleşsen,
cuvap bersen
adım hökelaya çıkacak
bakarsın gene dayısının hışımına u(ğ) rarın
bişiy deel
topuğuna çıkmaycak adamlardan laf eşidecen

emme Allahı var anası hiç ağzını aşmayo
aşsa hayırlı laf etmeycek o belli
bobası da heş bişiy demeyo
adam bilmemi benim neye geldiğimi
emme belki bilmeyodur durumu
adam bu yaşın,
o makamın saabı olmuş hiş bilmemi
tilkinin neye dolanıp durduğunu
kendi genç olmadı mı
havas olmadı mı hiş

haralda arkamdan yandalar
dönüp baksam,
göz-göze gelimiyiz, Özlemine(n)
ya anasıynan göz-göze gelisek
onun orda olduğunu bilmek yetiyo bana
………..
otoposları kaşda gediyo acaba savışdırsam
hööyle uzakdan,
çook.. çok uzaktan
fark ettirmeden el sallasam
“gelcek seneye
bi dene var
emme ben her saniye seni düşünecen
bekleycen” dercesine