İlker Timur Şiirleri - Şair İlker Timur

aynada resimsiz bir yankı
elim boşluğun içinde bir şeyler arasa bile
nefes alışını duymaktan başka
yok başkası
hayat rengini akıtsa gözlerinden
durdurabilir misin içimde acıyı

o ilk cümlesini bulsam
parmağımın ucunda kanayan zaman gibi kırmızı
o şiirin
yüzünün yumuşaklığına dokunmak gibi denizin
yada öpmek gece vakti çığlıklarını martıların
bir anahtar gibi

bulduk birbirimizi
bir çift zar çıktı hayatın elinden:
şeşten bir kadın
yekten bir adam...
uyandık ovuşturup uzun uzun gözlerimizi
ilk kelimesiymiş gibiydi bir çocuğun

aslında bildiğim bir şey var benim
bakma sen yalnızlığıma
soğuk duruşuna ellerimin
bu buğulu canım ardında tüm insanlar
bana biraz yakın
hep benden çok uzak

içimde soluk soluğa bir şeyler bırakmıştın ya
uyandığımda tıkanışıydın nefesimin
elimin yanması dokununca bir başkasına
acıması ruhumda çırılçıplak kalmış bir yerlerin
uzun uzun izlediğim bir ölüm gibi aynamda
içimde soluk soluğa bir şeyler bırakmıştın ya

adı vardır elbette
sen
ben
tanımasak da olur
görmezden gelsek de
bir mezar taşı vardır onun da taşıdığı

her şeyi martılar öğretti bana
kanatlarında taşımayı hayatını
denizi altına, gökyüzünü üstüne alıp
mavide kalmayı öğretti...
balık tutmayı, çığlık atmayı...
uçmayı simit parçalarının peşinden vapurlarda

elimi uzatamadığım kadın belki yanlış tüm anladıklarım... ama yapma sen de bunu: ne istedin ki karanlığından gecemin dökülüşünden sonbaharımın? ne zararı vardı kekeme susuşlarımın? cümlelerin sırtını dönüp gittiği artık uyuması gerektiği gibi çocuğun kapanmasıyla masal kitabının geriye kalan her şeyi hayaletlerin kemireceği salıncaklı parkların? paslanmış kilitlerini açmanın şimdi gıcırdayan kapılarımın ve ekmek kırıntıları bırakmanın kuşlara umut verip uçabilmeye parmaklarınla ufaladığın? geri dönecekmiş gibi yapmak da anlamsız hiç gitmeyecekmişsin gibi bir şey hep biter bu hayatta ben olmam, sen sen olmazsın, ben ama biz hep biteriz sonunda sonuna dek kalabilirmişiz gibi... ve onlar da güler yeniden anlayamadıkları kadar çok gülerler işaretler parmaklar seni beni işaretler yaşanmışlar kaldığımız yeri sayfalarda yaşanmamış olanları hatırlatır gibi... elimi uzatamadığım kadın birinin nefesimi tutmayı bırakabileceğimi söyleyeceğini o kadar bekledim ki... sadece inanmamaya alışmak daha kolay olan inanmaya çalışmaktan... kokunu öyle istiyorum oysa ki...

al bununla idare et
daha çok severim başka zaman
daha çok sarılırım bedenine
şimdi gitmem gerek
saat geç oldu
telaşlanırlar

olduğum gibi gelsem sana
kuyruğumda yıldızlarım
sönmüş mumların kokusu avuçlarımda
binlerce hikaye unutmaya çalıştığım
birikmiş aşklar yalnızlığımda
olduğum gibi gelsem