İlker Köken Şiirleri - Şair İlker Köken

Sorgulanması gereknlerin hayat olduğuna;
Kim,
Nerede,
Ve nasıl karar vermişti?
Bizden ve tüm olanlardan habersiz...
Neden sorusunu kendine sorabilmek sadece bize mi özgü kılınmıştı?

Söylemek istediklerim gözlerimde gizliydi
Bakmadın belki de bakmalardaki görüşler
zemheri körlüğünde kaldı
belki de böyle istedin umarsızlığın sardı yine heryeri
Her zamanki gibi ben beni yenemedim
Sensizliğin gölgesi yüzüme vurdu ansızın

Bu kez çıkmıştım
saklandığım duvarın arkasından
Gözlerimin önündeki siperi yıkmıştım
Belki ilkti
Bir daha olmayacaktı belki de
Ama seninleydi

Zifiri karanlık odamı aydınlatan mum umutlarım gibi tükeniyor
İçimdeki çocukluğum titrek mumun alevine eşlik ederken;
Damağımdaki eski bayramların tadını unutuyorum.
'Kaderdeki yalnız bayramlar' hanesine bir çizik daha eklerken tanıdık sözler yüreğimde:
'Benim bayramlarım böyle değil...'
Karanlık ve buz kesen gecenin sensiz yatağında üşüyorum yapayalnız

Anlaşılması imkansız suçlarımız vardı
Anlatılmasındaki gizem ve puslu his bizi susturdu.
İçimizdeki boşluğu doldurmak hiç zor olmuyordu
Anlatılmaması gerekenlerin
Yada anlatılamayanların atıldığı o çukuru
Kendimizden bile gizlediklerimiz…

Alıp gidebilmek buralardan tüm adsız varlıklarımı
Sabah olduğunda bir yokluğa uyanabilmek
Nedensiz yapabilmek bir şeyleri
Kimselere haber vermeden
Hesapsız
Tutarsız

Yeni bir başlangıcın hevesi ile yazılan satırların heyecanı titretiyor yorgun kalbimi.
Layık olamamanın korkusu;
Ellerime iniyor
Bir yudum daha içiyorum bitmesini istemediğim hayattan…
Şimdi sabahların sessizliği var
Saatlerin yakınlaştıran sesi

Biz kendimizi bulacağını bildiğimiz sorunlardan kaçtık
Layık olamadıklarımız var olsa da yaşamımızda;
Onlar bizimleydi kaçsak ta, diplere de insek
Ya da bilinmeyen en ücralara atsak bedenimizi onlar gelir bizi bulurdu
Bize ait olmayanları çaldık hayattan
Hayat bizden intikam aldı

Gecemdeki yerimi aldım yine
Bebeklerin uyuyan yüzlerindeki
Ve köpeklerin korkularındaki
Tarifi ölüm tarifi kadar garip olan sır…
Anlamın şifresini çözümlemekten geçirilmiş
Hayatımızdaki mutluluğun en ince yolu

Buğulu bir şarkı ardımda
Ellerim serinliğinden üşüdü
Bulutları içime çöken havanın…
Göçmen kuşlarda gitti
Kimseler kalmadı buralarda
Artık sokaklar da boş kalıyor akşamları