yorgun parmakları düşer şimdi omuzlarımdan…
bir hayat ağlar dizlerindeki yaralara…
salıncaklardan kalma…
öyle aşikar öyle sessiz yaralar…
yorgun parmakları düşer şimdi bağlamadan…
birazdan o isyanı çağırdığım türkülerde susar…
Tahta sandalyelerinden denizi izlerken…
İçime işleyen o rüzgar…
Bir de beni kasan aşkın…
Sahi kendimi ne haklı bulurdum o yıllarda
Değmiyor diye dalgaların koynuma…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!