İlker Gezer Şiirleri - Şair İlker Gezer

-1.
baş ucumda biri ağlıyor,
iki eli,dizleri,gözleri hayal tadında.
su sensiz,rüzgar sessiz peşinden gidiyor
bırakıp çığlıklarını ardında.
ağır ve cefakâr,sessizliğe koşuyor.

Geceyi gündüzü beklemez,o an gelir...

Ansızın zamana bölünür yutkunmak,
An ve sızın,seninle olamayışı zamanın,
Herkes bölünür aslında kendinden kendine,
Bir gece yarısında zamana uyar anılar,

Ve şaşırmaktı aynı anda güldüğümüz şeye...

Arka daşlar,renk daşlar,vatan daşlar ve aynı yolun yolcusu olduğumuz yol daşlar.Biziz bize verilmiş her nimette ve her koşulda yaşamaya mecbur olan,mecburiyete doğan o bebek o çocuk o abi o abla o ana o baba o dede o kadın ve o adam bizdik,niye nedendir şimdi,sizli bizli olduk.Niye gardaş bu savaş,hadi ölmeyi bilirizde ölmek niye arkadaş.
Ölmek değilse korkumuz,maksat amaç sahiplenmekse yatacağın toprağı,bedeni ondan ayırmak niye,elleri acıya hüzüne ve azaba uzatmak niye,gel doğruya denildiğinde doğrudan öteye gitmek varken var olanı kabul etmek derken,kendi yokluğuna varmak neden.
Anam seninde anan babam seninde baban,oğul diye haykıran seninde yüreğin,daha tanımadan babasını kabeden o bebek seninde bebeğin.O sevgilinin tabutuna konan son buse o son bakış sevdiğine,senindir,sanadır bilmezsin.
Çaresizsen güçsüz ve müşkülsen Allah'a açtın gözlerini yine Allah'la kapat,sana sığınacağının en yücesi en bağışlayacısı makbuldür.Sen,hiç bir ülkenin,hiç bir siyasi görüşün ve paranın ve şeytanın yolunda ölme.Sana Allah'ın yolunda ölmek yakışır.
Ey gardaş,seninde yerin bir kaç metre toprak,hele gelde kurşunu,sınırları bir kenara bırak,gelde Allah'ın yolunda,doğuşa,ibadete ve ölmeye ortak olak.

Bir kere gittin,
Ben her gece uğurladım seni.
Hoşlanıyorum senden,
Hoşça kal...

Belki gelirsin...
Hiçbirşey yapmadan,geçmişe bakmadan.
Belki gelirsin...
Tüm izlerini silersin acıların,
Güleriz tüm hüzünlerin ardından.

Susuyorum,duymuyor.

Demek ki,kendisinden kaçarmış insan.

Dudaklarıma dokunduğun o an,
Hani gözlerinle sadece.
Yüreksizliğimden öper gibi,
O çıkmaz sokak tabelalı ellerimle,

Senliğimi açan kalemim traş oluyordu,
Kimsenin bilmediği bir ayyuka çıkarken zaman.
Yine bir kurşun hızıyla ağzımdan,
Bana sen yazıyorum,sana ben.

Bir el çıkıyor boğazımdan,

Kanımı akıtacak bir gül ararken,aşk yine bu gece kapımda sabahlıyor, dost diye akan şarap mı gözlerimden,aslında yokluğun okunuyor sadece olgunların uzanabileceği masalda.Ama hep bir umut vardır diyor sabah, eğer ben bir bülbül sem? Konacağım bu gülün koynuna...