Çok güzeldi.Çok güzel olduğu kadar uzaklardaydı da.Bu diyardan olamazdı asla...Gözlerinin ışıltısı; bu rutinler kentinin, bu esaretler zincirinin, bu karanlıklar nehrinin yalanlarını duymadığını söylüyordu...
Acıların; içimi boşaltan kuru soğuk rüzgarlarının dinişindeki huzursuz bir sukunette gördüm onu.Ne kederden ölüyordum, ne de mutluluktan göklere uçuyordum onu gördüğümde.Çok sessizdim; sadece sessiz...
Gülüyordu...Benim gibi bir tutam mutluluğu göklerde aramadığı için gülmeye zorlamıyordu kendini ve bu yüzden sahtekar olmakla suçlamıyordu insanlar onu.Yarınların kendisine ne getireceğini merak eden heyecanlı bakışların içindeki tebessüm yanardağlarının kıvılcımlarıyla bağlıydı hayata...
Kirlenmemişti, neşe doluydu...Ayrı dünyaların insanı olma kavramının acı gerçekliğini onda tattım acımasız tokatın beni bana getiren sersemlik nöbetlerinde.'Evet, bambaşka dünyaların insanlarıydık biz! 'Saatin 12'yi çeyrek geçmesinden ve bugün havanın ne kadar soğuk olmasından başka paylaşacak bir şeyimiz yoktu.Babasının okul notlarının kötü olmasına verdiği tepkiler ve en sevdiği TV programının ertesi güne ertelenmesi gibi içinden çıkılmaz acıları vardı...
Geçte olsa anlamıştım bu gerçeği.İlk ve son kez derin derin gözlerine bakıp, başımı önüme eğerek tüm kirlenmişiğimle hızlıca uzaklaştım oradan.Ne o hak ediyordu böylesini ne de ben o denli bencil olamazdım...
Çok güzeldi.Çok güzel olduğu kadar uzaklardaydı da.Bu diyardan olamazdı asla...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!