İlker Barut Şiirleri - Şair İlker Barut

Rüzgar olup saçlarını dağıtayım
Yağmur olup yüzünü ıslatayım
Gül olup burnunda koklanayım
Serçe olup kulağında cıvıldayım
Köpek olup ellerin ile okşanayım
Yol olup ayaklarını öpeyim

Avucum sen kokuyor hala
Bu şiiri yazarken
Sen gittin kokun vardı
Kokladım avucumu saatlerce
Serseriyim
Ama seviyorum işte

Ne büyük bir sevgi bu!
Bir metrekareyi geçemiyor
Ne büyük bir sevgi bu!
Töreleri yıkamıyor
Ne büyük bir sevgi bu!
Onsuz bunsuz savrulmuyor

Bakıyor bana beyaz sayfa
Yine ne yazacak diye
Yok öyle yağma
Bu sefer hüzün yazmayacağım
Doğan bebeği yazacağım
Bende varım diye

Dünya dönüyor ama Galileo ölecek
Sevgi en büyük ama tabu yenecek
Derviş bildikçe gözyaşı dinmeyecek
Kör açmazsa gözünü güneşi görmeyecek
Kendi karanlığında kaybolup gidecek
Beden ceset olduğunda ağlarım geç olacak

Sen ve ben
Sevmeyi öğrendik birlikte
İmkansız gibi görünse de
Sen ve ben bir mıknatısın iki ucu
Ama birlikte
Kutuplar olmazsa mıknatıs yok

Beyazım ben
Papatyanın yaprakları gibi
Koparmayın beni

Morum ben
Leylak gibi narin

Doğdu bir bebek daha
Açılsın perde
Dünya kocaman bir sahne
Öğrensin repliklerini
Kendine biçilmiş rolü
Uslu çocuk olmalı

Hadi gel
Tut ellerimi
Hadi gel
Bulutlarda zıplayalım
Hadi gel
Güneşte kayalım

İnsanlık nereye gidiyor
Birisi söylesin bana
Benim beynim yetmiyor
Midem bulanıyor gazetelerin üçüncü sayfasında
Dünya insanlarla savaşıyor
Felaketler artıyor