İlke Şiiri - Alper Gencer

be ile baş'lanır bütün gizli şiirler
çünkü gönlün penceresi açılınca hep içimiz serinler
herkesin bir ilke’si vardır hayatında
ilke dağlarından biridir güneşin
üzerinde çiçekler
gölgesinde bağdaş kurmuş şahlar dinlenir

kervan develense de çölün susuzluğu bir
sanki çok uzaktan gelmiş gibi pir
ilke çocuklara su çeker kuyulardan
kedilere süt sağar
ilke’nin merhameti

yürüdün mü dönülmez olur yol
yağmura mütemadiyen şarkı söyletir
ilke’den bal yaparlar arılar
muharremin onunda ikindi vakti
ilke ağlıyorken gözündeki yaş
dağılmış bir kovanın sonsuz yasını tutar

insan kendi çamurundan kayıp düşüyor
düştün mü ilke yetişir imdadına
boğulduğu denizlere bir daha batmaz
dünyanın çekirdeğini çitler ilke
çöplerini yere atmaz
sevilmeye alışkın değildir pek
eli ayağına dolanır sevgileri görünce
bir balmumu gibi dışından eriyorken
ateşi hep içinde saklar incinince

ilke dağlarından biridir güneşin
kaderi kaderime yazılan eşim
sürgün kaydıma işlenen bileşim
dünyalım
durmadan pişen aşım
bir toprakta büyüdüğüm yoldaşım
güzel yârim
dertli annem
can arkadaşım