İlkçağ Kalabalığında Suskun Diller

İçimdeki barış çocuğunu donduruyor
Kar çöllerindeki anlam soğukluğu,
İlkçağ kalabalığında suskun diller…
Hırçın direniş ayinlerinde,
Öyle vuruyor ki
Bekleyişin tomurcuklarına
Dengelerin ucundaki gölgelerin gerçekliği
Boğazda küfür zılgıtlar…
Sığ düşüncelerde düşlüyorlar bizi! ! !
Oysa,
Bahar güneşinden masum
Duru sularda yıkandı bu inanç…
Sabır, sabun kokulu ferah.
Direnmeyi ve beklemeyi barındıran
Bir şiirin başıyız sanki,
En türkülü uzaklardan
Bütün özlemi çekti eskiyen bakışlar
Ki
Hangi yöne dönük özlem
Bilinmez! ! !

(Ankara - 07/02/2008)