mevsimlerden bahardaydık
herkes ilkbaharı yaşarken ben sonbahardaydım
herkes yeni yapraklar açarken
ben tek tek yapraklarımı kaybediyordum
biraz tezatım biliyorum
siz gülerken ben ağlıyorum
ama bende en az sizin kadar seviyordum
üsküdarda kız kulesini izlerken
bende paylaşmak istiyordum kağıt helvamı sevdiğimle
yada ağlamak sevdiğimin gözlerinde
ama hiç biri olmadı
herkes çınarın yapraklarını tuttuğu gibi sımsıkı tutarken sevdiğini
benim elimden kayıyordu yavaş yavaş
herkes yeşerirken
ben inadına sararıyordum
hey gidi kolsuz selim
hayyatta çektiğin tek acı son sigaranın son nefesini çekmekti
şimdi tek dostun bile seni avundurmuyor
seni ölüm bile yıkamazken
sonbahar hapsediyor sapsarı ufuklarına
kısaca hermevsim bana sonbahar
yaprak dökümü
(26.09.2006) (bakü azerbaycan)
Selim Bulut MoktaKayıt Tarihi : 27.9.2006 02:55:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Selim Bulut Mokta](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/09/27/ilkbaharda-yaprak-dokumu.jpg)
hayyatta çektiğin tek acı son sigaranın son nefesini çekmekti
şimdi tek dostun bile seni avundurmuyor
seni ölüm bile yıkamazken
sonbahar hapsediyor sapsarı ufuklarına
kısaca hermevsim bana sonbahar
yaprak dökümü
vay beeeeeeeeee yikiyosun be Selim
TÜM YORUMLAR (1)