İlkbaharda Usul Yürü Şiiri - Sezai Efilo ...

Bu sene ağladı Anadolu'muz
Kan revân içinde güney doğu'muz
Eksildi tam'ımız öldü çoğumuz
Kız kızan ağlarken ben de ağladım..

Toprak anam acılara hâmile
Ne gün gördü nede güldü kâmile
Böğrüme böğrüme indi lâmile
Gözyaşımı tutamadım ağladım

Asırlık çınarlar gömüldü yere
Gencecik fidanlar sığmaz kabire
Minnacık bedenler gelirken yere
Ana baba gibi bende ağladım

Sen benim yurdumsun nasıl geçerim,
Bağından gül koklar suyun içerim
Söküldü ciğerim yandı içerim
Anadolu ağladı ben ağladım.

Gökyüzünde isyan çakar şimşekler
Hâlâ ders almadı bâzı gevşekler
Binlerce mezarda yatar gerçekler
El utandı dil utandı ağladım

Anadolu baştan başa kan, mezar,
İsimleri taştan taşa can yazar
Karayasta beşten beşe han pazar
Eşlik ettim duâ ettim ağladım

Gökler isyanını yağmura döktü
Toprak utandıda diz üstü çöktü
Yıkılmaz denilen belini büktü
İçimde dışımda deprem, ağladım.

İlkbaharda usul yürü şâkir bey
Toprak Ana hâmiledir doktor bey
Beyaz kefendeki herkes fakîr hey
Seslendim ben duymayana ağladım.

Usul usul sessiz sessiz yürüyün
İncinmesinler... kefensiz bürüyün.
Zûlmedeni sokak sokak sürüyün
Soyu sopu bitmez zûlme ağladım.

Heyy SEZÂİ acı büyük yurdunda
Su yerine kan içersin yudumda
Asâlet var her ferdinde budunda
Allâh var gâm yoktur dedim ağladım.