İlkbahar Hayalleri

Hayale hasret gönüller yansın.sönmesin ateşinde közler.
Kafeste bülbül gibi,kapılarda maşukun hayalini gözlesin.
Umudun sarmaşığında dolanınca,gökyüzünde mevsimler,
Bir hayale mahkum aşka aldanan,keskin zaman neylesin.

Arzularının kürek mahkumu olana,rüzgar verir mi fayda?
Nafile turlarında boğulur,gönlündeki küçücük ummanda.
Terleyen rüzgarın çilesini kâr görür,güneşin harmanında,
Yanan gönülde hayal çırpınırken,titreyen bir damla suda.

Bırak çatlamış toprak gibi yansın,yağmura hasret gönül,
Savrulan tanelerinden avuçladığın,ilkbahar hayallerindir.
Rüzgarlar misali hep ekin tarlasındaki başaklarda süzül.
Unutma,biçerken döktüğün tohum,tek hayat gerçeğindir.

Çamura dönen toprak suyu neylesin,tohumda can yoksa.
Denizlerin rahmeti kimi kuşatırdı,içinde balıklar olmazsa.
Yeşil ormanı örten gölgelerde,güle hasret bülbül neylesin.
Konduğu kuru dallarda öterken,aşiyandaki güller dinlesin.