İlkbahar Düşlemesi Şiiri - Necdet Evliyagil

Ilık rüzgârlar
Saçlarını okşadı,
Nemli bulutlar
Yağmurunu bıraktı;
Filizi anılar
Bu ışıklı mevsimde,
Boğaziçi’ne ulaşamadı..

Yeşili özleyen dallar
Çıtır - çıtır tomurcuklandı,
İstanbul’a
Açılan yollar,
Sensizliğine - sessizliğine
Bulut - bulut uzaklaştı..
Renkleri
Ürperirken - gülerken,
Güllerde kızarırken,
Koku olup saçılırken,
İçine sindirebiliyor musun?

Çiçekleri,
Yaprakları - dalları
Çıkardığı seslerden
Soluk alış - verişlerinden
Duyabiliyor musun?

Sabahların
Ilık - aydınlık
Gülümsemeleriyle,
Minik serçelerin
Cıvıltılı öpücükleriyle
Uyanabiliyor musun?

İlkbaharla,
Nisan yağmurlarıyla
Dolup - taşabiliyor;
Güneş’in ilk ışınlarıyla
Elele verip,
Yaşantı “Ne güzel” ‘miş
Diyebiliyor musun?