İlkbahar Şiiri - Hüseyin Mustafa Aygüneş

Ben seni kasımda sevdim
Bir yaprağın yere düşmesi kadar yavaş ve ani sevdim
Sonbahardaki kuru bir ağaç gibi yalın sevdim seni
İlk bahardaki o gösterişli ağacın aksine
Yapraklarım, çiçeklerim, ilkbaharım sen ol istedim
Kuru bir ağaç olmayı seçtim
Ama sen rüzgar oldun inadına estin
Kar oldun beni dondurdun
Sonbahardan kışa geçiş sandım
Sabrettim, ilk baharım ol istedim
Yaz sıcaklarında kavurdun beni
Yıllar geçti ilkbahar gelmedi
Ama ben seni sonbahar rüzgarında sevdim
Ben seni kışın dondurucu soğuğunda yüzüme vuran kar ile sevdim
Ben seni yazın kavurucu sıcağında yağan ılık bir yağmur gibi sevdim
Ve ben senden o gelmeyen ilkbahar kadar nefret ettim
Hep o ilkbaharı nefretle bekledim
Çaresizce ve aşkın sıcaklığı ile bekledim
Ve şimdi hala ilkbaharımı bekliyorum
Dört mevsimim ol
Yeter ki bir gün ilkbaharı getir bana
Razıyım karlar altında donmaya
Razıyım rüzgarına kapılmaya
Razıyım kuraklığında kavrulmaya
Bütün felaketleri unutmaya hazırım
İlkbaharım ol yeter