İlkbahar Şiiri - Muhterem Aslan

Pencereler aralı, rüzgar girer içeri
Bir ilkbahar sabahı, ruhum arar eşini

Dışarıda bir gizem, beni çeken bir şey var
Rüzgar bana gel der, gözlerim birini arar

Sebil gibi akar, ruhuma güneş ışığı
Ben ki yalnız yolak, akan suların aşığı

İlkbahar sen ne büyük ne büyülü zamansın
Çöpçatanların anası aşkları bulansın

Yalnızları çeker savurur havaya bırakır
Kimler birbirine tutulur ne aşklar yaratır

İşte geliyorum al beni havalara savur
İçimi ısıt iyicene enerjinle doldur

Kapıları açsın deli rüzgarın ardına dek
Gireyim birinden içeri gülsün kahpe felek

Sevmesine çok sevdim ama hep zamansız sevdim
İlkbahar al beni kollarına, kapına geldim