İlkbahar Şiiri - Mehmet Faruk Ünal

İlk evresi,
İlk mevsimi ruhumun,
İlkbahar ve
İlk bahar.

Sazlı sözlü içim geceden bu yana.
Neşemsin sen benim,
İçimde bir şey,
Asılsız kalanlar, yalan yani.
Benden önce başlamış bulduğumda, hala orada yüzünde çizgi.
O da içimde.
Söz verdim kendime,
Sevmeye,
Sana değmeye.

Hiç gitmedik,
Manasız fakat tahta masalı bir yer hep aklımda.
Beyaz dıştakı izin, kat 3, tek kapı dışa yalıtan beni.
Hala farketmedim bahçendeki çiçekleri,
Farketmedim çevrendekileri.
İlkbahar, ilkbahar, ilk bahar...