İlkbahar Şiiri - Kübra Öksüz

Ne hızlı geçip gidiyor.
Ne hızlı siliyor hayatımdan seni,geçmişi
Ne hızlı doğuyor çiçek,güne yeni uyanan güneş misali.

Hatırlar mısın bilmem.
Beni de bir ilkbahar akşamı bırakıp gittin.
Öyle sıradan değil!
Korkuyla kapattın gözlerini.
Öyle bir baktın ki yüzüme
Sanki beni de götürmek istercesine...

Sen ölümden korkmazdın.
Ama gecenin sonsuz karanlığında,gözlerindeki o kayboluş
O yorgun,bitkin bakış...

Ölüm karanlıktan korkmaya benzemez!
Ölüm pişmanlığı beklemez!
Ölüm,bir ilkbahar akşamı gelir
Bir ilkbahar akşamı söker seni içimden
Ve ben senin gözlerindeki acıyla
O yorgun bitkin kayboluşunla kollarımın arasından kayıp gitmeni izlerim.

Sen bir ilkbahar akşamı kayboldun.
Ben senin gözlerindeki pişmanlıkta doyumsuz aşkta kayboldum
Belki bir gün ölüm bizi yeniden buluşturur
Belki bir ilkbahar akşamı,
gecenin karanlığında...

(İzmir / 23 kasım 2014 / saat 05.17)