Göğsü yarıldı yeryüzünün.
Tohumlar toprağın bağrını deldi.
Ölümün ellerinden tutarak.
Yeryüzüne yeniden can geldi.
Derin bir uykudan uyandı dünya.
Yeşerdi yapraklar. İlkbahar geldi.
Gömüldü toprağa cesetler.
“Hangi tohum ekildi de bitmedi? ”
Ceset çürür. Ruhlar mahşeri bekler.
İsrafil’in Sur’uyla dirilecekler.
Yeşeren yapraklara haşrin kokusu sindi.
Hayatın nefesinde ayrılık.
Varlığın başında fanilik gizli.
Kayıt Tarihi : 5.7.2013 21:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!