İlkbahar Şiiri - Mustafa Yaralı

“İnsanlar uykuda” diyor peygamber.
İşte bahar size, uyanma yeri,
“Ölünce uyanır” imalı haber,
Şahitlik ediyor, inanma yeri.

Döndü yine mevsim, kıştan bahara,
Nice canlar kattı, leyli-i nehar’a,
Üç cemreden sonra, gebe buhar’a,
Gönül toprağının sulanma yeri.

Taze hayat geldi, çürüyen öze,
Allah’ın hikmeti, ne gerek söze,
Cemali resulü, her gören göze,
Allah’ın rengine boyanma yeri.

Eşyanın yüzünden kalktı tesettür,
Kesintisiz geldi, daim tezekkür,
Bu halle kalplere, inen tefekkür,
Aşkın kimyasına bulanma yeri

Sübhan’ımın sırrı, âlemde her iş,
Bir elden bir ele, alışla veriş,
Vahdet kesret ile gidişle geliş,
Fesemme Vechullah, dolanma yeri.

Artıp eksilmeyen kusursuz tama,
Vacibin üstüne konulmaz zamma,
Zaten kopuk değil, hep bağlı amma,
Ezelin ebede, ulanma yeri.

Birazı cehennem, birazda cennet,
İkisi de yardan, ederim minnet,
İster deli deyin, isterse cinnet,
Var sayın kulluğun, sınanma yeri.

Bahardan söz açtım, son güze erdim,
Haktan ne aldıysam, hep halka verdim,
Bir nebze kaldıysa, dünyalık derdim,
Belki yaralının, kınanma yeri.

23.03.2013…Mustafa Yaralı