Sessizliğe çığlık attığım gecelerimin ardında,
Kimsesizce sahipsiz kör sabahları buldum.
Göz yaşımı döktüğüm dünlerimin kıyısında
Kahrımın bu can alıcı öyküsünü buldum.
Ne Zordur YaŞamak
Ne Zor YaŞamak YaŞamaya ÇaliŞmak
Uzak Dİyarlara SÜrÜklenen Kİmsesİzlerİn, Yenİklerİn,
ÇiĞlik Atan ÇİlekeŞlerİn BeceremedİĞİ.
Yalnizlik Korkusu YaŞamak.
Yİtİrmek Eskİden Kalan TÜm GÜzellİklerİ, DÖnememek Uzatamamak Elİnİ.
Bir güz akşamı öğrendim.
Ellerimde kitaplar, dilimde şarkılar yarım kaldı.
Öylece bakakaldım boşluğa. Ağladığıma kimseler tanık olmadı.
Gittiğini söylediler. Birkaç satır gece yarısı bir son haberde geçtiler. İnanamadım.
Hey kocaman yürekli, çocuksu sevinçli Küskün adam...
Bu yaptığın şakamıydı?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!