İlk Yenilmiş Atom Şiiri - Mesut Ali Yılmaz

Ilık bir kanal boyunca akan suya
dalıp gitmişim,
hayasızca,
umarsızca...
İşte bu sefer gözlerimden
toprağa düşen,
hayatımın ilk atomu,
ilk yanılmışlığı...
Şimdilik kaçıyorum tutuk bağrından
şüpheli bir mektup bırakmıştım
komidinin üstüne,
beni bekleme diye...

Suya dalıp gitmişim
hayatımın ilk atamonu,hatta
ilk yanılmışlığını,
bir tokat gibi,
yemişim,
yemişim atomu...

Oysa ki eski devrimlerden kalma
kırmızı pazardan,
bir hırka almıştım
kırmızı bir hırka almıştım.
Bilememişsin değerini,
değerini bilememişsin...

Dillere pelesenk olmuş aşkımızın
son düğümünü atarken,
nurtopu gibi bir atom bombası
kucağımıza düşüyordu.
Bu benim ilk yenilmişliğim...
Bu benim ilk yanılmışlığım...

Yol,yollar,yollarım...
bitmiyor firari anılarım
sana şüpheli bir
mektup bırakmıştım,
hayatımın ilk atomunu hatta,
komidinin üstüne,
beni bekleme diye...