İlk Veda Şiiri - Mert Ali Bedel

Artık kuşlar ölü bu kentin sokaklarında soğuk yalnızlıklar dolaşıyor, ayrılık çökmüş bütün kavușmaların üstüne yüzünün kıyısından bir gemi kalkıyor.
Artık ağırlaşıyor dizimdeki gözyaşların.
Gönlüme sürdüğün yüzün, hüzünü aratmıyor.
Yetim çığlıklar sarıyor sensizlik vadilerini.
Unutmak korkunç bir gece oluyor.
Ve sarıyor her yanı isminin soğuk yankıları.
Nereye koydum bu mutluluk şarkılarını?
Nereden geldim de tutuldum zülfünün karlı teline?
Nereye gittim de kaybettim seni vardığım yerde?
Artık acı veriyor isminin başka dudaklardan duyulması.
Sana dair cümlelerin sensiz anılması.
Zormuş tek kişilik yalnızlıkların paylaşılması.
Artık vedamdır bu şiir sana.
Nereden düşmüşse kalsın bu aşk orada.