İlk ve tek Şiiri - Nafiz Karak

İlk ve tek

Orman yeryüzünün yazdığı ve mevsimlerin suladığı.
zamanlar olduğum çocuk, uğradı bana
bedenin bulutlarından yağan yağmurdur.
düşleri bedeni üzerinde kuşlardır kanat çırpan

ilk ve tek, yıkılmış kürelerdeki tanrısal dişi.
Sonsuzluk giysini yırttım, toprağıma getirdim seni, çırılçıplak
İnsan kalacağız biz bağışlanmazlık pahasına.

Bir kısmı kendi içinde saklıyken başkalarına işitilemedik
Uzun nehirlere binip uzaklaşmadıkça
suya giden bir adam mesela, Kalabalık ha olmuş ha olmamış

Bir yandan toprağı sürdük bir yandan kaybolduk
Ve büyük şehirlerden kaçarken bağlandıkça
Dağlaşmak geliyor içimden …