İLK ve SON YAŞ
Sabahın meltemi serinden eser,
Yedisinde çiçek,açar baharın.
On beşinde yüzün,güler gülümser,
Dala sürgün düşer,gül olur barın.
Yirmisinde aşkı,kör eder gözün,
Hayalı karşından,gitmez o kızın.
Yük ağır bastıkça,kesilir hızın,
Yavaş,yavaş belli,olur nigârın.
Yirmi beşte hayat,dersi alırsın,
Otuzunda gece,molla olursun.
Kırkında kendini,arar bulursun,
Dertler bitmez artar,gamın efkârın.
Kırk beşte şenlenir,otağın oban,
Rüzgarsız harmanı,savurur yaban.
Ya ağa olursun,yada bir çoban,
Düşünür durursun,çıkar bir sorun.
Yaş elli duyulur,şöhretin şanın,
Miras defterine,yazılır anın.
İtibarın artar,boş kalmaz yanın,
Yorar çeneleri,yığdığın varın.
Elli beşte düşer,saça kırağı,
Sararmaya başlar,gönül yaprağı.
Gözlerin kestirmez,yakın ırağı,
Aksi yönden eser,ömür rüzgarın.
Altmışında hava,atar tutarsın,
Biraz cıvıklaşır,seyrek atarsın,
Bazen tereciye tere satarsın
Doğruyu göstermez,akıl sayarın.
Yetmişinde sızı girer dizine
Hastalıklar mekan tutar özüne
Sekseninde kimse bakmaz yüzüne
Bozuk düzen tutmaz akort ayarın
Tuncay belki ismin konur toruna
Mirasçılar ortak olur varına
Belki daha güneş doğmaz yarına
Doksan yüze varmaz bu gün ve yarın
Kayıt Tarihi : 1.2.2010 14:52:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
