İlk ve Son Şiirin İçin Şiiri - Aydın Aktay

“Koyu mavi” bir sayfasının son satırlarında
gezinirken
Kurşuni renkli dünyaya
mor bir bakış fırlattın son defa.

Kime, neyin mesajıydı bu anlamadığımız
Ve anlayamayacağımız bir şiirdi bu yazdığın…
Nereden gelmişti ilhamı böylesi bir şiirin
Hem yazdırıp hem de Ölümü bu kadar dostça okutması sana

Neden, ne için, niye ki? soruları arasında bir gürültü gibi düşmek
Bir sürü işin ve de planın,
bedeli ödenmemiş bir sürü hevesin,
Alınmamış nefeslerin orta yerine.

Olacak şey midir, yapılır mı bu bize?
hayıflanmalarına kulak tıkamak
Ve açmak yelkenleri mezarın dip yerine
Bitti mi, bu muydu son şakan?
Bu mudur bize kalan soruları arasında
Uzanmak bir gazetenin altında…

Kalan günlerimizde artık
benim bir günahım var mıydı bu şakada
Sızısıyla yaşamak mı bize bütün kalan?
Kimdi ölen?
O mu, ben mi, sen mi? Sesleri arasına sıkışacak artık hayat ne yazık…
Tatsız, tuzsuz ve Bayram’sız bir hayatın
oldukça soğuk iklimine sarılmak mı bize kalan,
Bu muydu arzulanan?

Bu kadar mı ucuzdur vazgeçmek gelecekten
Bu kadar mı çaresizdir yaşamak bir solukta
Bir solukta vazgeçmek yaşamaktan
Yaşadı yaşamadı sesleri arasında boğulacak kadar…

B.Ş’ya