İlk ve Son ll Şiiri - Nazmi Öner

İki baharı var Tanrı’nın
İlki yeşil, sonu sarı –ve sarıda yokluk-
Ak umutlar çiçeklenir ilkinde
İkincisi ölümdür – öteki adı ayrılık-
Bir türküdür gider kuş seslerinde
İlki şarkı sonu ağıt

Ve baharla birlikte
Bir bulut kokusudur gelir kuşların kanatlarında
İlki ılık, tatlı, sonunda göç –çığlarca büyüyen-
Ve değişen bir renk ağaçların yapraklarında
İlki çiçek sonu diken

Bir adam, gizlenip durur umutlarını arkasında
İlki sevgidir, ikincisi mutsuzluk sevgiden
Tutulsaydı eğer Tanrı da bir an için bir kadına
Pişman olurdu yarattığı şeylerden

İki dünyası var Tanrı’nın
İlkine doğum, sonuna ölümle girilir
İlkinde diriydik ve yasaktı güzel şeyler
İkincisinde bize neler verebilir

20.08.1967 Seydiköy
“Yalnızlık Gece ve Karlar” dan