İlk ve Son Kitabım Şiiri - Saliha Öcal

Raflar arasında dolanırken buldum Seni.
Kırmızılı elbiseli,saman telli,iri harfli.
Kısa kısa öykülerle kendine çektin beni.
Yazarını ararken,babam tuttu ellerimi.
Matbaa değil,elle yazılı her bir yeri.

Okudukça bağlıyor,düşünüyon hikâyeyi.
Nerede yaşandı ki sanki benim içindeki.
Baktım babamın gözlerine bu kız kimin nesi?
Bu kız benim kızım akıyor yüreğimin sesi.
Matbaa değil, elle yazılı her bir yeri.

Ne zaman biter tamamlanır her bir hali.
Arkada var boş sayfalar,yazacak her bir şeyi.
Bitmezse hikâye sen yazacaksın,dinle beni!
Boş kaldı sayfalar,ben yazıyorum her şeyimi.
Matbaa değil, elle yazılı her bir yeri.

En güzel yanı okuyamıyacaksın çilelerimi.
Sözümde durdum yazıyor kalemin kendimi.
Ömürlük yazılır mı,bitmezse kim alır kalemi?
Bitsin en mutlu yerde,orda başlattın hikâyeyi.
Matbaa değil, elle yazılı her bir yeri.

Kaderim oldu romanım,duydun mu baba sesimi?
Kalem ustadayken maharetli parmaklar, kızın acemi.
Sen başladın diye tamamlıyorum bu bana tek teselli.
Sonuç Allah'u alem ,en mutlu yeri hikâyenin girişi.
Matbaa değil, elle yazılı her bir yeri.

07.02.2025 Van/Edremit.