Bir gurura kurban verdim,
Bütün geleceğimi:
Evlendi.
Çocukları da oldu hani...
Benim de aynen...
Yine ben,
Hiçbir şey olmamış gibi okşuyorum
Aşkımın saçlarını.
Yaşlanmışım,
Zorlanmışım,
Horlanmışım ne çıkar?
Aynı tepenin zirvesinde sevdam.
Ada'nın rüzgarları tarıyor saçlarını...
Gittikçe güçleniyor.
Ama sessiz...
Ama içten ve samimi.
Kimselere bildirmiyor bilenlerin dışında.
Hani bir türkü var ya:
'Bir güzeli sevip de alamazsan
İsmini aleme rüsva eyleme! '
Aşkım da 'rüsva' etmek istemiyor aşkımı.
Kavuşsak mıydı?
Bıkar mıydık muhabbetten?
İncir çekirdeğinin içindekinden
Kırar mıydık birbirimizi
Bilmiyorum...
Amma ve lakin,
Ufacık tefecik birini gördüğümde,
Kalbimin yerinden fırlayacak gibi çarptığını,
Yanıldığımda,döküldüğümü,
O'suz yaşamanın yaşamamışlık olduğunu
Ve halâ,bitmişliğimde bile
Beynime çakılı, sökülmez bir hançer gibi durduğunu
Çok iyi biliyorum.
Çoook iyi biliyorum.
(Kuşadası 2008)
İskender DağıstanlıKayıt Tarihi : 26.2.2009 19:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
O'nun gözleri mavi,benimkiler kahve rengi. Göz göze geldiğimizde: Dönen durur,uçan düşer,zaman ölür. Dudaklara kilit vurulur. Gözler artık alev kırmızısı: Birinden hasret akar ötekine. Ötekinden ayrılığın kavrulmuşluğu...
Sayfanızın ilk şiirini görünce benim de 'İlk Aşkım Tek Aşkım' şiirim olduğundan pek şaşırdım ve heyecanlandım.
Şiirinizi okuyunca içim burkuldu. Hüzünlendim.
Duygular, duru bir çağlayandan akarcasına okurun yüreğine doluyor.
Etkileyiciydi.
TÜM YORUMLAR (4)