İlk ve Son / Ahh Gül…
Her şeyin bir ilki birde sonu var diye yazdı şair.
Kalemi eline ilk aldığı günü düşünerek…
Sonra sayfaya koyduğu ilk kelamı, sonra ilk cümleyi,
Ve sonra biten bir aşkı düşünerek düşündü ilk ve sonu…
Sızlasın dalında rüzgar yeniden.
Boyun bükme gülüm mevsim bahardır.
Yarım bir intizar kalmışsa dünden.
Üzülme, bülbülün sevdası vardır…
Ne düne eyvah et, ne dünle övün.
Ahh ile feryadı yeter bülbülün.
Hazan mevsiminde, sarardığın gün,
Unutma, kışların sonu bahardır…
Sessiz bir şafakta sâlâ sesiyle,
Hicranlı bülbülün hu bestesiyle,
Dalındaki dikenin en incesiyle,
Vur kalbine bülbülün, o sana yardır…
Sen aşk yurdunda ateş, İbrahim’e Gülşensin…
Sen şairin ruhuna yangınıyla düşensin…
11.09.2009
Yusuf MescioğluKayıt Tarihi : 11.9.2009 23:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sen aşk yurdunda ateş, İbrahim’e Gülşensin… Sen şairin ruhuna yangınıyla düşensin…
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!