İlk seni sevdim.
Utangaçlığımı, şaşkınlığımı ilk defa seninle yaşadım.
Heyecanlanmayı, korkmayı,
Sabretmeyi, umut etmeyi ilk sende öğrendim.
İlk senden ayrıldım, seni özledim.
İlk mektubumu sana yazdım, senden mektup aldım.
Aşkım ruhumu sarmışken,
Bedenime kök salmışken
İlk seni kaybettim.
Sensiz geçen yıllarda
Yüreğimde ve zihnimde sakladım seni.
Ve sonunda ilk kavuşmamı seninle yaptım.
İlk şiirlerimi sana yazdım.
Huzur duymayı, mutlu olmayı,
Sevinmeyi, gülmeyi ilk defa seninle başardım.
Şimdiden tüm ilklerin yerine son koydum.
İstiyorum ki sonum yine seninle olsun.
Kayıt Tarihi : 5.9.2022 17:31:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Aşık Rıfat Yılmaz](https://www.antoloji.com/i/siir/2022/09/05/ilk-ve-son-66.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!