Geceleri ışıklar söner de karanlığa bürünür ya insan
Ben Sana bürünüyorum sessizliğimde
Gözlerimde hayal,
Sigaramda umut oluyorsun duman duman
Ve Seni doldururum odamın her köşesine
Yavaşça kapanır gözlerim
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta